اثر مانسون بر بیلان انرژی دوکفه ای (azumapecten ruschenbergerii (tryon, ۱۸۶۹ در خلیج چابهار (دریای عمان)

در مقاله حاضر بیلان انرژی دوکفه ای غالب دریای عمان، azumapecten ruschenbergerii، در خلیج چابهار و در برابر تغییر دما و غذا در دو زمان قبل و بعد از مانسون ارزیابی شد. توان رشد (sfg) برای ارزیابی فیزیولوژیکی و شرایط محیطی جانوران استفاده و با بررسی بیلان انرژی مشخص می گردد. مقادیر توان رشد، در دمای محیط، دماهای پایین تر و بالاتر از دمای محیط و هنگام تغییر ریزجلبک مورد تغدیه محاسبه و به همراه انرژی بخش عضلانی صدف ها از نظر آماری بررسی شد. میانگین sfg صدف، قبل از مانسون منفی و بعد از مانسون مثبت بود. همچنین، در هنگام تغذیه ی صدف ها از ریزجلبک dunaliella sp. توان رشد بالا و مثبتی مشاهده گردید. تغییر میزان انرژی نهفته در بخش عضلانی دو کفه ای مورد مطالعه با استفاده از آزمون wilcoxon در زمان قبل از مانسون و پس از مانسون اختلاف معنی داری نشان نداد ( ١٢٦/ ٠ =p ). به این ترتیب، این مطالعه پیشنهاد می کند که 1) ریزجلبک فوق دارای بازده تغذیه ای بیشتری است، 2) این نرم تن قبل از مانسون انرژی دفعی بیشتری نسبت به انرژی دریافتی داشته، 3) از نظر آبزی پروری یکی از بهترین جانوران و هم جنین، یک عامل مؤثر برای کاهش شکوفایی پلانکتونی در پهنه های آبی است.